فرضیه: مخزن‌های سوخت پلیمری وزن بسیار کمتری در مقایسه با نوع فلزی دارند. اما، در این مخزن‌های سوخت، به کاهش چشمگیر تبخیر بنزین نیاز است. استفاده از نانوذرات و تهیه نانوکامپوزیت پلیمری می‌تواند راه‌حل مؤثری برای دستیابی به ماده‌ای با خواص مکانیکی، فرایندی و تراوایی تنظیم‌پذیر باشد. نانوخاک‌رس صفحه‌ای قابلیت زیادی در افزایش خواص سدگری پلیمرها ایجاد می‌کند و نوع سازگارکننده نقش مهمی در نحوه ...

قطعات فوتوالکترونیک از جمله قطعات بسیار پرکاربرد در صنایع الکترونیک به شمار می‌روند. در تولید این قطعات از مواد آلی و معدنی متفاوت استفاده می‌شود که بیشتر این مواد حساسیت زیادی نسبت به عوامل محیطی، مانند رطوبت و اکسیژن نشان می‌دهند. به همین دلیل، برای افزایش طول عمر این قطعات، ایجاد لایه محافظ روی آن‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد. این لایه باید خواص سدگری مناسبی در برابر بخار آب و اکسیژن داشته باشد. هم...

نانوکامپوزیت‌های پلیمری به دلیل خواص فیزیکی و مکانیکی بهتر (مدول، استحکام و رفتار سدگری) کاربردهای گسترده‌ای پیدا کرده‌اند. مزیت نانوکامپوزیت‌ها در مقایسه با کامپوزیت‌های دارای ذرات با اندازه میکرو، چگالی کمتر و فرایندپذیری آسان‌تر است. در این پژوهش، نانوکامپوزیت پلی‌اولفین الاستومر-نانوذرات سیلیکون کاربید و پلی‌اولفین الاستومر-نانوذرات خاک‌رس با درصدهای مختلف از نانوذرات به روش اختلاط مذاب تهی...

پوشش های پلیمری با ایجاد یک سد فیزیکی و الکتریکی میان سطح سازه های فلزی و عوامل خورنده موجب حفاظت سازه های فلزی در برابر خوردگی می شوند. ویژگی سدگری فیزیکی و الکتریکی پوشش های پلیمری تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند ساختار شیمیایی و فیزیکی پیونده، شکل، اندازه و میزان رنگدانه مورد استفاده در پوشش، برهمکنش میان رنگدانه و زنجیرهای پلیمری پیونده و دما است. نظر به نقش آب در واکنش های خوردگی و فتوشیمیایی...

نشاسته و سلولز از بسپارهای طبیعی و زیست‌تخریب‌پذیری هستند که معایبی مانند سدگری ضعیف در برابر آب و مقاومت گرمایی پایین دارند. ساخت نانوچندسازه‌ها با افزودن نانوخاک رس برای بهبود سدگری این فیلم‌ها و هم‌زمان بهبود ویژگی گرمایی، راه‌کار نوینی است. در این پژوهش، ابتدا نانوچندسازه‌های نشاسته-پلی‌وینیل الکل-نانوخاک‌رس و کربوکسی‌متیل‌سلولز-پلی‌وینیل الکل-نانوخاک رس با درصدهای وزنی متفاوت از پلی‌وینیل ...

پلیمرها به‌دلیل خواص مکانیکی و شیمیایی مطلوب، در بسیاری از کاربردها جایگزین فلزات شده‌اند. ولی اشتعال‌پذیری و احتراق آن‌ها، استفاده از این مواد را محدود ساخته است. افزون براین، گازهای سمی حاصل از احتراق مواد پلیمری نیز خطرهای ناشی از آتش را افزایش داده است. برای غلبه بر این مشکل، تلاش‌های بسیاری برای بهبود بازدارندگی شعله مواد پلیمری انجام گرفته است. پیرولیز پلیمر در اثر گرما به تشکیل گونه‌های ...